Como a maioría dos homes desa época, xa ao final da decadencia colonial, emigrou aos Estados Unidos.
Alí levou unha vida de solteiro vividor.
Non fixo gran fortuna, pero regresou a España con algúns dólares que foi "queimando" en bebida e tabaco.
Aquí botou unha época de fanfarroneo e borracheiras.
Os billetes de dólar usábaos para prender lume aos cigarros, ante o pasmo e envexa xeral.
Segundo apréciase na foto, era de boa presenza e cos ollos verdes, por iso non lle faltaban mulleres que el ía refusando.
Unha, Carme do Bar Tropezón da época, ofreceuse a comprarlle todos os día un paquete de tabaco se casaba con ela.
Pero, nada. Permaneceu solteirón ata unha certa idade.
E entón, acabados xa os dólares e baixados os fumes xuvenís, arranxou o seu casamento con Dolores dá Biscaia, maior que el e non moi agraciada fisicamente.
A Biscaia coidouno como a un rei, con boa comida e bebida.
Sempre andaba coa camisa aberta sen abrochar, lucindo o peito. Tanto no verán como no inverno.
Era traballador e aparte de fumar e beber, emocionáballe o Xogo da Lotería.
Pero nunca enganchou un premio grande.
Compraba a prensa a diario e aos domingos ademais encargaba os desaparecidos "Diario Pueblo", "7 Fechas" e a "España de Tanger".
Gozaba como bo chanteirés nas festas da Virxe da Mercé. E aquí sempre había que cumprirlle o seu ritual, que consistía en que a orquestra actuante debía interpretar un par de veces nas verbenas a canción de "A Vaca Leiteira".
As Comisións de Festas, presididas polo Moreno ou Cané, xa se puñan de acordo coas orquestras para isto.
E cumpríano con devoción, principalmente tratándose de Orquestra Lamas "La Piña", a preferida da veciñanza.
Ao seu director o Mestre Lamas de Pontedeume, coñecido como "O Trancho", tamén lle simpatizaba moito aquel Chanteiro dos anos 1950-60.
A VACA LEITEIRA
yo soy Marcelo Rebón de Argentina ... Argemino Rebón Cartelle ¿no dejó algun dollar para mi?. Saludos.
ResponderEliminarLos debió quemar todos.
ResponderEliminarPues si no también me tocaría algo a mi, porque también soy Rebón y además era mi tío-abuelo.
Saludos Marcelo
me llamo Rafael Perroni, mi bisabuelo por parte paterna se llamaba Antonio Luis Fernández Corbacho,vivia en San Pedro de Cervas, emigró en el siglo XIX a Uruguay y falleció muy joven aquí, me puedes contactar con alguna persona para buscar algún dato sobre él?
ResponderEliminar